Ah!

Dinmeyen Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın Uzatırım saçları, tırnakları, anıları Beklesem büyür müsün sen çocuk' Irmaklar genişliyor, dallanıp budaklanıyor ağaç... Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın Gizime bir ilmek daha atarım ben Böylece bir kakül iner o çıplak alına Alın o ki saçtan karışmaz zerresi Kırışır seni beklemekle geçen zaman Belki hiç gelmezsin! (Kitabın İçinden)