Altın Tayın Hikayesi

Jan Mişel, kapıdan çıkıp birkaç metre ilerledikten sonra önünde uzanan vadiye hayranlıkla baktı.
Aslında o, hiçbir zaman kırların bu kadar güzel ve büyüleyici olabileceğini düşünmemişti.
Jan, küçük bir şehir çocuğuydu. O sadece asfalt caddelerin kenarındaki tozlu ağaçları,
koparılması ve çoğunlukla üzerinde yürünmesi yasak çimleri ve çiçekleri biliyordu. Doğal bir şekilde
sere serpe büyümüş, rastgele dikilmiş ağaçların, koparılması yasaklanmamış çiçekler ile üzerinde
serbestçe oynanabilen çimenlerin varlığından habersizdi.
Küçük çocuk bu güzelliğin içinde derin derin nefes alarak ciğerlerine çektiği havada, akasya, çiğdem
ve daha binlerce bitki ve hayvanın kokusunu alıyordu. Bu öylesine güçlü bir kokuydu ki, buna alışkın
olmayanların başını döndürürdü.