^{Abd'nin Kürt Kozu Ve} Bağdat'ın Çocuğu

Gecenin kanat çırptığı derin gözleri, belki ölümsüz bir akıntıyı taşıyor, belki uzun soluklu bir gecenin içinden mavi ırmaklar geçiyor... Ağlıyorsun, hüzünlüsün, acı çekiyorsun!.. İstersen kapat perdeleri!.. Yatağına uzan!.. İstersen televizyonu aç, savaş haberleri vardır!.. Biraz düşün!... Gecenin rengi solmuştur dışarıda, kar da yağıyordur!.. Ben seni bir yerlerden tanıyordum çocuğum!.. Bosna´dan, Çeçenistan´dan, Irak´tan, Afganistan´dan, Filistin´den... Sen şarapnel parçasıyla bacağı kopan erkeğinin alnını siliyordun, sen oğlunun tabutu başında hıçkırıklara boğuluyordun... Ormanlardan, kıyılardan, kıran yerlerden gelmiştin sen!.. Bak, gece çekilmiş artık!.. Yoksa sen hala uyumadın mı' (Arka Kapak)