Bataklığın Çocukları

Rıhtımdan kalkan eski ve pusu izleriyle dolu bir gemiydi.
Kimileri gemileri kimileri limanları yakıyor.
Ben hiç bir liman yakmadım gerçi bir limanımda olmadı.
Bir limana da ihtiyaç duymadım denizin kollarında oradan oraya yol aldım.
Hüznümü, aşklarımı, şiirlerimi, ona döktüm o dinledi ben konuştum bazen de ben onu dinledim.
İkimizin de sessiz kaldığı anda gözyaşlarım ona eşlik etti.
Dedim ya gemim ne kadar eski ve yaşlı olsa da deniz beni hiç incitmedi...