Bergüzar-ı Mazi

Benim minik beyaz kuzum Severim seni herkesten çok Dökülürdü bu sözler her an dilimden Bakınca kara gözlüm bana derinden Tatlı tatlı meleyince ahenkli sesinle Seni hemen beslerdim ellerimle Ne sen izin verirdin bana Ne de ben başkalarına Hep Özlerdik annemizi Sarardık birbirimizi Aydındaki dağın eteğinde Beyaz evimizin çiçekli bahçesinde Gezdirirken beni güzel ablanı Hediyeni Karşılaşmıştık aniden sen ve ben Birbirimizi hemen sevince Armağan etti seni bana güzel çoban Üç ay boyunca ne mutlu olmuştuk biz Birgün ölüm haberin gelince Katmerdim sensiz Ne ağladım busen ne haykırdım Attım kendimi yerlere, ben kuzumu isterim diye Kucaktan kucağa alıp okşadılar beni Sen üzülme yenisini alırız peki Bir başka kuzu sevmedim bir daha, sevemedim Asla üzülmeyesin diye