Bir İdam Mahkumunun Son Günü

Hugo, aydinlanmaci hümanizmin geleneginde, suç ile ceza iliskisinin insansiz bir mintikada tartisilmasinin anlamsizligina isaret eder gibidir. Onun kisisi, hayat ile ölüm arasindaki dar sinir çizgisinin üzerinde, geri dönülmez bir noktada durmaktadir. Önünde bütün yollarin sonu vardir: Infaz. Ve bu infazdan kurtulmanin tek ihtimali vardir: Toplum vicdanindan ya da yargiçlardan umabilecegi merhamet. Bir Idam Mahkûmunun Son Günü: Bir toplum, yasatici oldugu kadar öldürücü de olabilir.