Bir Şehrin Boyundayız

annem havalanıp doğduğu topraktan çan seslerinin ardı sıra sürüklendi egeye ben alplerin eteklerinde göle bakan bir manolya ağacı olarak kaldım babam öldü babam öldü demedi kimse benden başka annemdi tek babamı yitiren biliyorum o gece gömüldü babam / annemin yüzüne ayın pencereden döküldüğü masamda durur fotoğrafı annemin eli çenesinde yurdundan uzak gözleri uçurum bir bakışı alır düşlerimi götürür çocukluğuma istanbul anne kucağına dönüşür birdenbire. Bir Şehrin Boynundayız Ahmet Özerden yeni şiirler