Cam-ı Cihan

Merhaba, ben iri gözlü pofuduğun annesiyim. Çıtır teyzesiyle oğluma masallar yazdık. Hayat; ben
ile oğluma buz pisti şeklinde armağan edilmişti. Kayıp düşmek için her seferinde, ukalaca, sinsice
kahkahalar atmak için kurgulanmıştı sanki. Evet, belki düştük, belki kırıldık ama yenilmemek için bir o
kadar da savaştık. Çünkü olması gereken güç, yani sevginin gücü ve mücadelede sınırsız olma isteği bizim
elimizde olan bir şeydi. Öyle ki, buz pisti olarak bize sunulan bu hayatta patenle kaymak yerine, alçılı
ayak ve bacaklarla, hüzünle, acıyla, yeri geldiğinde sevinç ve kahkahayla, tüm duyguları bir arada yaşadık.
Çünkü oğlumun en önemsiz yanıydı yaşadığı kırıkları. Biz anneler özel durumu olan yavrularımızın
hayatlarına, ellerinde sihirli değnekleri olan periler gibi dokunarak onları mutlu edebiliriz. Çünkü sevginin
sınırı yoktur, doyumsuzdur. Bu gibi özel çocuklara sahip anneler şunu unutmamalıdır ki; bizler bu özel
çocuklarlaanladık sevginin, hayatın gerçek manasını. İyi ki doğdun, iyi ki benim oldun. Eğer bir daha
gelirsek bu dünyaya, sen yine benim ol aynı şekilde tüm özelliklerinle.