Çin Edebiyatından Seçme Öyküler

Bildikleri birkaç yabancı kelimeyi başkaları ile paylaşmazlardı. Çekçeklerini sürüşleri de kendilerine

münhasırdı; ne yavaş ne hızlı denilebilirdi gidişlerine. Başları öne eğik, hiçbir yere bakmaya tenezzül

etmeden, yolun kenarından, sanki dünyadan kopmuşçasına sürer giderlerdi çekçeklerini. Yabancılara

hizmet ettiklerinden, diğer çekçekçiler gibi numaralı ceket giymezlerdi. Bunun yerine uzun kollu beyaz

gömlek, siyah ya da beyaz renkli, bilekten ince bir şeritle bağlı uzun pantolonların altına, mavi renkli bez

tabanlı ayakkabılar giyer, temiz, tertipli ve afili görünürlerdi...