Cuma'ya Beş Kala

Kaç gündür yolda olduğunu unutmuştu. bitkin durumda olmasına rağmen,çok halsiz kalmasına rağmen, uykusuz olmasına rağmen ayaklarını zorla sürümesine rağmen durmak ve durdurulmak istemiyordu. çünkü trene yetişecekti.çünkü trene yetişmesi lazımdı. çünkü kutlu ve mübarek trene binmesi ve bu atmosferden, bu zulümden, bu çirkeflikten kurtulması gerekti. tren düşüncesi aklına gelince tozlu topraklı yüzü tekrar aydınlandı. ayakları tekrar çırpındı koşturmak için. elindeki tesbihin her tanesini çekerken 'yetişmeliyim, yetişmeliyim,yetişmeliyim...' diyordu. otları ağaçları taşları soğuk nefesiyle okşayan rüzgarın uğultusunda sanki tren sesi duyuyor ve bu endişeyle bu korkuyla daha hızlı gitmek istiyordu.