D'alembert Prensibi

"Beni asla hayal kırıklığına uğratmayan en sevdiğim üç dört çağdaş yazardan biri; çok zeki, çok eğlenceli ve çok özgün bir yazar." Jonathan Coe İç içe geçmiş üç hikâyeden oluşan bu kitap aslında D´Alembert´in, Diderot ile birlikte üç ana başlık altında -Hafıza, Akıl ve Hayal Gücü- tasnif ettiği ünlü Ansiklopedi´ye gönderme yaparak ilerler. Kitaba adını da veren ve Hafıza´yı temsil eden ilk öyküde, on sekizinci yüzyıl Fransız matematikçisi Jean Le Rond D´Alembert´in, Julie de L´Espinasse´a duyduğu karşılıksız tutku anlatılır; bütün romanın da temel çıkış noktasıdır bu aşk. Teorik matematikteki üstün başarısı aşk karşısında yok olup giden gerçek bir tarihi figürün kurmaca hatıralarına tanık oluruz. Aklı temsil eden ikinci bölümse Magnus Ferguson´un Güneş Sistemi´ne temellenir; mantık ve felsefeye çeşitli yaklaşımları ele alan çılgınca, çok eğlenceli bir çıkmaz sokaktır burası. Hayal Gücü´nü temsil eden "Rreinsadt´dan Öyküler" başlıklı son bölümdeyse, hikâye anlatıcı Pfitz girer devreye. D´Alembert´in kendi trajik öyküsüne göndermeler yapan bu hikâyeler, bizi her şeyin başlangıcına, altta yatan temel ilkeye götürür. Calvino ve Borges´le kıyaslanan, daha ilk romanıyla Saltire En İyi Roman Ödülü´nü alan, İngiltere´nin en prestijli ödüllerinden Northern Rock Foundation Writers Ödülü´ne layık görülen, kendi kuşağının en önemli temsilcilerinden sayılan İskoç yazar Andrew Crumey, üç parçalı tarihi romanı D´Alembert Prensibi´nde gerçek kişi ve olaylarla örülü kurmaca bir öyküyle büyülüyor okurlarını. (Tanıtım bülteninden)