Dönmedin

sen ufka uzanan gamlı dumanlı tren ve çınlarken dağlarda ince bir siren gurbetin kalbine olup yaren şimdi uçsuz bir vadideyim dedin .. eğer kalırsa gönlüme hüznün mirası değişirse bir gün ruhumun makası hüzün tünellerinden bir akşam üstü çıkar gelirim dedin lakin göründü ufuklardan kırık gölgeler taşlar bile bekledi seni bin hasretle ancak sen gelmedin şimdi döndü hasret ülkesinden kanun koyucular döndü ayrılık istasyonundan en imkansız yolcular ama sen d ö n m e d i n