Eski Zaman Eşkiyaları

Topu topu birkaç adamdılar. Ölüm fermanlarını, boyunlarındaki hamaylın içinde taşıyorlardı. Oremarlı Settar, taştan bir yüz ifadesiyle uzaklara bakıyor, ´Bu dağ güneşinin kralı olmalı, olmalı ya da ölmeli´ diyordu. Maronisli Sadık bilgece konuşuyordu: ´Dostluk kayıp bir eşyadır, alınıp satılmıyor. Düşmanlık ise arsız bir ottur bu dağlarda, her yerde bitiyor.´ Gewdanlı Qerdeş, yol arkadaşı İsmail´e dönüyor, ´Sınırdan öte yoldur, sınırdan öte kurtuluş... Bizi oraya Ehmede Kokel ulaştıracak´ diyordu. ´Hepsi çapraz asmışlardı türkülerine mavzerlerini.´ Uzun bir yolculuğa çıkmışlardı. Yollarına ihanet, buhtan, sınırın öte yakasındaki savaş, bu yakasındaki kıtlık, kıran çıkıyordu. Eşkıyaydılar. Zaman, eski zamandı.