"Gay"ri Resmi Mektuplar

7 yaşına kadar kendini doğrudurust bilemiyor insan zaten. tam da o yaşta babam öldü birden. Hayatı tadamadan ölümü öğrendim önce. Sonrasını takip eden 20 sene inkarlarla geçti hep. İlkokul 1 de Sonerden hoşlanırken, herkese "Arzuya aşığım" demek zorunda kaldım. Çünü ben normal değildim, onlar normaldi. Anne- baba, komşu kızı- komşu oğlu, nişanlı çiftler, teze-enişte, amca-yenge. içlerinde hiç; "Dayım ve sevgilisi Ahmet" veya "Amcam ve sevgilisi Hakan" diyebileceğim kimse yoktu. Yani çoğunluk gibi gözüken onlar normal, ben tek başıma olduğum için anormaldim. Ve hep Sonere Arzu, Koraya Mine demek zorunda kaldım. Lisede de okulun en çirkin kızını seçtim kendime. Ders dinlerken sırada usul usul yanımdakilerin pantalonlarına baktım, ama ayıp ve yanlış olduğu için görmemeleri için dua ettim hep. Yinede ortaokul ve lise boyunca "İbne" demelerini engelleyemedim