Hayali Ölümler

Müzikolog, psikanalist ve tam bir kitap tutkunu olan Michel Schneider, bu kitabında; Balzacdan Flauberte, Kantdan Zweiga kadar 36 yazarın son anlarını ilginç ayrıntılarla birlikte zengin bir anlatıya dönüştürüyor. Hastalıklar, son sözler, mezar taşları; sözcükler, aykırılıklar, gerçek hayatlar ve hayali ölümler Tadımlık 22 Mart 1832 günü, Goethe dünyadan ayrılmaya başlar. Barbey dAurevillynin dediği gibi, canlı halinin mermerden bir yontusu haline gelecektir. Çok fazla zaman gerekmemiştir ona. Sabah dokuzda su ve şarap ister. Daha sonra da panjurları açmalarını söyler. Saat onda, efsanenin büyük ustalıkla güzelleştirmiş olduğu sözleri söyler: Daha fazla ışık. Bazı romanlarda olduğu gibi ama kendi romanlarında değil- Puşkinin sonu yavaş yavaş gelmiştir. Ruhu teslim etmek ve özellikle eti, ruhla birlikte giden eti teslim etmek için zaman gerekir. Kendi kendisini uzaktan görür. Çoktan terk edilmiş küçük bir şey, şekilsiz bir yığın, kupkuru ve kapkara. Kan ağzına çıkar: Nefesim kesiliyor, uyumak istiyorum. Storları indirin. Saat ikiyi vurur. Puşkin uykuya dalar ve iki saat sonra uyanır: Bu iyi. Hayat bitti. Bitmiş olan şey hayat. Nefes almakta zorluk çekiyorum... Bir şey eziyor beni. Bunlar onun son sözleridir.