İnsancıklar

İnsanın yaşadığı öyle zaman dilimleri vardır ki, bu vakitler kendinden bile korktuğu anlardır. Öyle bir duygudur ki bu, ne zaman bir adım atsa düşeceğini zanneder. Bazen fakirliğinin üzerine sinmiş kokusu çevreye dağıldığında, kendiyle dalga geçmek için fırsat bekleyenlerin verdiği rahatsızlıktan kaçmanın hiçbir yolu yoktur. Eskiyen kıyafetleriyle, tabanı ayrık çizmeleriyle fark edilmemek için mecbur olmadığı sürece dışarı çıkmaz, fark edilmemek için mecbur olmadığı sürece dışarı çıkmaz, yalnızlığın koyu rengini, bir dost gölgesiyle paylaştığı mektuplarına taşıdığı zamanlar olur. (Arka Kapak)