İnsanlık Yalnızlığında Oturur

Yolculuk ettiğim günlerden birinde bir ada­da başı insana benzeyen, ayakları demirden olan koca bir yaratık gördüm, toprak yiyip deniz içi­yordu. Uzunca bir zaman onu uzaktan izledim. Sonra yanına yaklaşıp, Hiç doymayacak mısın, açlığın hiç dinmez, susuzluğun hiç geçmez mi? diye sordum.
Ve bana şöyle cevap verdi, Evet, doydum, hayır, daha doğrusu yiyip içmekten yoruldum; ama yarın yiyecek toprak ve içecek deniz bula­mam diye korkuyorum.