İpek Tende Kadife Sıyrıklar

ok hükmünde bir var okul kırmış çocuklar gibi gelirdim sana sevincimi sırt çantama doldurup tozu göğe ağmış bir güneş alnımda zil zurna dayanırdım kapına sevincim : yok hükmünde bir var ıssız adalar gibi dururdun karşımda üstüme salardın suskunluğunu ürkerdim sesinin sahiciliğinden ne söylesem bir eksik sözlerim : yok hükmünde bir var boşuna bekledim iki çay söyleyip açık sesli bir adam olmanı yeni hayatlara uyanır gibi konuşmanı katran karası uykuları çekip almanı üzerimden yüreğimi tutup çayırlara çıkarmanı kiraz çiçekleri devşirmeni saçlarımdan nergislerin boy vermesini bakışlarında küçük zamanlara büyük tarihler atmanı aynı insan olmak için sesinle sesimi çıkarıp asmam boşuna sahi nasıl olur da bir insan yokluğu hatırlatır başkasına varlığım : yok hükmünde bir var bütün gücün güçsüzlüğündendi oysa şimdi düşünüyorum da aşk : var hükmünde bir yok