İstanbul 1890 _{Constantınople En 1890}

Yarın sönüp gidecek, bugün ise çağıldayan bu pırıl pırıl, gencecik güçlü sesten daha güzeli belki de olumsuz olanı, asırlardır bu semtlerde, Türk topraklarında, günde beş vakit dolaşan bu dini nağmelerdir. O bütün bir dini, kendinden emin ve huzurlu bir tasavvuf anlayışını temsil ediyordu, bu sesler, insanı teselli eden eski hayalleri, biz batılılardan daha iyi korumasını bilen, hatta muhteşem düşlerle uykuya dalıp, dumanlı uçurumları gözü kapalı geçen, doğulu kardeşlerin göklere gönderdiği yakarış ve çağrılardır. Bu dualar, kıbleye yönelmiş başları secde ettirdikçe, Türklerin her zaman, ölüme dudak büken böyle muhteşem askerleri olur...