Kamu Görevlileri Sendika ve Toplu Görüşme Hukuku, 788'den 4688'e: 1926- 2001

Yapıtta, kamu görevlilerinin sendika, grev ve toplu görüşme haklarıyla ilgili olarak yapılan tüm olumlu ya da olumsuz, yani anılan hakları tanıyan ya da yasaklayan düzenlemeler, parlamentoda dile getirilen görüşlere kadar yer verilerek incelenmiştir. Yapıt, üç büyük Kesime ayrılmıştır. Üçüncü Kesim için yeni yasal düzenlemeyi, Birinci ve İkinci Kesimler ise 1982 Anayasasını temel almıştır. 1926 tarihli Memurîn Yasasından başlayarak 1982 Anayasasının kabul edilmesine değin süren elli altı yıllık dönemdeki gelişmeler, ilk sekiz bölümden oluşan Birinci Kesimde toplanmıştır. Bu sekiz bölümün yedisi, 1961 Anayasası dönemindeki gelişmelere ilişkindir. Dolayısıyla bu Kesimde, aslında 1961 Anayasasının ilk ve değiştirilen metinlerinin uygulandığı yıllar üzerinde durulmaktadır. İkinci Kesimde ise, 1982 Anayasası sonrasındaki gelişmelerin ele alındığı izleyen yedi bölüme yer verilmektedir. Her iki kesimdeki bölümlerde, aynı zamanda anayasal, yasal, yargısal ve yönetsel bağlamlardaki on yılı aşkın gelişme ve düzenlemeler, ayrı bölümler olarak incelenmiştir. 1999 genel seçimleri sonrasındaki yasal düzenleme çalışmalarının, yani "tasarılar döneminin üçüncü perdesi"nin incelenmesiyle başlayan Üçüncü Kesimde, bu bölümün ardından yasanın öngördüğü sendika hukuku ile toplu görüşme hukukunun incelendiği dört bölüme yer verilmiştir. Bu dört bölümün üçü, 4688 sayılı yasanın içinde barındırdığı 2821 sayılı Sendikalar Yasasına koşutluk sağlama yaklaşımının egemen olduğu sendika hukukuna, sonuncusu da toplu görüşme hukukuna ilişkindir. Yapıt, yetmiş beş yıllık bir zaman kesitini kapsayan,Türkiye'de memurlar ve sendikal haklar sorununun bir tür "resmi geçidi" özelliği de taşıması nedeniyle önem kazanmaktadır.