Kapan

Kitap Tanıtım Yazısı: Arka Kapak

"Özürlü olsam mesela...Öyle bir özürlü ki, beynimin kapakçıkları kötülüklerialgılamaya

kapansa.Hayır, gözüm kapansa...Bana, aileme yapılanı görmesem, yok saf olsaydım da

hissetmeseydim. Ama Allah bana beyin vermiş, adaletini ve adaletsizliğini göstermiş. Ve ok gibi

üzerime saldıran acı bir hayat eklemiş. Çok yazık ki, hayatımın bana sunduğu iyilik sıfırda.

Boğuluyorum, kötülüğün ayaklarının altında ezilip çürüyorum. Bunu kabullenmek zor ama

doğduğum günün melekliğini unuttum ben. Allahın cezası kul oldum."

Gökhan aklının susması için ne yapması gerektiğini bilmiyor, oturduğu yerde soğuk soğuk

terliyordu. Başının içinde birisi testere çalıştırmaya devam ediyordu sanki. Tekrar gözlerini yumdu,

bu kez daha sıkı. Karanlığı gördü ve yıldızları. Ve sonrası, belli olmayan bir piramit gibi... nefes

aldı... daha derin...Beyninde ağlayan birinin sesi, ancak ağlamaktan yorulunca kesildi ve sanırım

Gökhan uykuya daldı. Genç kadın ilk başta Gökhan'ın soğuk yüzüne, sonra kolundaki saate baktı.

Onun tepkisini görmekten sıkıldı sonunda ve çantadan çıkardığı gazeteyi okumaya başladı. Bir ara

başını kaldırdı. Uçağın oval penceresinden havanın karardığını gördü.