Karanlığın Aynasında

Benliğimizin sınırlarını kimi kez gönüllü olarak kay¬-bederiz kimi kez istemeden. Sadece bir başka¬sıy¬la değil, bizi saran dünyayla da kucaklaşma, bir başkasında erime çoğu kez bir haz duygusuyla özdeşleştirilir. Oysa acının sınırları tam da burada baş¬lar. Murat Gülsoy, bir origami ustası gibi, düz bir kâğıtla baş¬ladığı anlatısını katman katman çoğaltarak kahramanlarının ironik dün¬yasının kederle malul hikâyesini kuruyor. İki boyutlu san¬dı¬ğımız bir dünyanın karanlık dehlizlerine doğru ilerlerken yaklaşmakta olanı hissetmeyişimize şaşırıyoruz. Yarım bir hayatı sol göğsünün üzerindeki akrebin çizgilerinde saklayan bir ka¬¬dınla aşkı bulduğunu sanan bir adamın yollarının kesiştiği yer¬de oluşan karanlık yüzeyden yansıyan görüntüleri anlatıyor roman: birbirinin içinde eriyen bedenler, çocukluk korkularında büyüyen genç kızlığın uçucu kıpırtısı, aklın puslu manzaralarında belirip kaybolan umutlar, deliliğin onulmaz dehşeti, karşıtına dönüşmeye hazır duygular, algı¬lar ve hayaller... Karanlığın Aynasında bir solukta okunan ve in¬¬sanı içine çeken bir girdap-ro¬man.