Mayıs Konsun Dudağına

dinle çocuk! benim düşlerimin rengi siyah hayat kurşunları çizdi rengini aşılmaz duvarlar var önünde koyulaşır rengi gitgide / gitgide çaresi yok / çabalamaya dermanım yok sevinçlerini sebil dağıtma / zulanda sakla çocuk gün gelip lâzım olduğunda çıkarıp edersin hüznüne katık ya da benim gibi ararsın böyle eylülü düşürme soluğuna bir kez bile / bahçende güz gülleri derme buzlar oluşur bazen kırılır bir zaman sonra akan su yoğunluğuna aldırma hep mayıs konsun dudağına.