Mükâtebât-ı Nursiyye ve Hulûsiyye

Bir insânı ta'rîf ve tavsîf eden, onun eserleridir. Üstâd Bedîüzzamân'ın da bu asırda en büyük bir âlim, bir dellâl-ı Kur'ân ve bir müceddid-i dîn olmasının en bâhir bir delîli, Risâle-i Nûr gibi hakíkatli bir tefsîr-i Kur'ân'ın ilhâm eseri olarak onun elinde zuhûr etmesidir. Elhâk, o Zât-ı Nûrânî, eserleriyle, hayâtıyla, ihlâsıyla, mücâhede ve mücâdeleleriyle bir "Asr-ı Saâdet Müslümanı"nı temsîl etmiştir. Dînde ta'vîz vermekle ve bid'aları îcâd etmekle aslâ dîne hizmet edilemeyeceğini bizzât hayâtıyla ve dîne hizmetiyle isbât etmiştir. Eserlerinin hiçbir yerinde ve hayâtının hiçbir safhasında Kur'ân ve Sünnetten ayrılmamış, -ma'zerete binâen terk etmek zorunda kaldığı sakal ve evlenmek gibi sünnetler hâric- müctehidîn-i izâmın temel düstûrlarından ta'vîz vermemiş, Ehl-i Sünnet Ve'l-Cemâat inancı dâhilinde hizmet-i îmâniyye ve Kur'âniyyede bulunmuştur. Hem o Zât-ı Nûrânî, hayâtı boyunca pek çok tazyîkát, tahşîdât ve sû-i kasde ma'rûz kaldığı hâlde, rahat döşeğinde vefât edip Mele-i A'lâ'ya çıkmasına kadar hıfz-ı İlâhî ve inâyet-i Rabbâniyye altında bulunması gösterir ki; o Zât, Hicr Sûresinin 9. âyet-i kerîmesinin işâretine mazhardır.