Öğretmenim Atatürk

Atatürk yaşam sanatı ile konuşmasına de¬vam ederek sözlerini şöyle bitirdi:
---Unutmayalım!... Yaşam bir sanattır. Ne Mutlu!... Ne mutlu yaşam sanatçı¬larına!
Ece kızım... Uyan bak kimler geldi...
Ece yarı mahmur yatağında gerinerek uyandı. Annesi başı ucunda Ecem ile ona ba¬kıp gülümsüyordu...
Ecemler, babasının tekrar İstanbul'a, görevi gereği yerleşmek için gelmişlerdi.
Ecem de sürpriz yapmış Ece'lere gelmişti. Birkaç gün onlarda kalacaktı.
Ece sevinçle yatağından fırladı. Dudakların¬dan şu sözcükler döküldü:
Öğretmenim Atatürk... Öğretmenim Atatürk...