Ölü Kuşlar Mahzeni

Kesik ellerin ülkesi çekiyor dipsiz kuyuları

Tan vakti güneş rengi kan

İnanır mısın başağa bile cellat, Romi tarlasında ter akıtan tırpan

Göçe doymamış bu yollar

Yankılanan salkım söğüt dallar, gidenleri umarsız çağırır hep bir ağızdan

Delirmiş bir kimsesizliğe yakalanıyor sonra

Kış soğuğunda, yalnızlığa soyunan kavruk yüzlü dağlar

Bir de uçarken vurulanlar

Tüfek ucunda pusuya düşenlerin tanığıyım