Şairin İlimle İmtihanı _{Nev'î'nin Şiiri Üzerine Metinlerarası Bir İnceleme}

İnsan, benzerliklerin ve karşıtlıkların ötesine aşmaya
tutkun bir mizaçla yaratılmıştır. Kendini kendiyle
sınayan bir varlık olmayı göze aldığı noktada, bu
yazgıya iradesiyle tutunmaya ve benliğiyle katılmaya
başlar. Bu kaynaşma insanın ruhundaki çatışmayı
dindirmez, büyütür. Kaynağını kendi ruhundan alan
ve birbirini nefyeden durumlar, tutumlar ve kimlikler
ortasında, onu gerçek bir bütünlük üzere yolda
tutacak dili ise insana şiir bahşedebilir. İnsanın tüm
sorumluluğunu üstlenen bu dil ile şairler, yukarıdan
aldıklarını aşağıya taşır, içlerinde bulunanı dışarıya
saçar, böylece kendilerini bütün bir varlığa mâl etme
imkânını yoklarlar. Bütün insanlık çağları içinde
Osmanlı asırları, sözü varlığı kuşatacak çaptaki
böylesi kutlu yolcuların bereket mevsimleridir.
Hakkında verilen bilgiler ile tahtında edilen övgüler
satırlara ve asırlara sığmayan o simalardan birini, bir
Osmanlı şairi ve âlimi olan Nev'î Efendi'yi eksene
alan bu kitap, ayrıca eksenini çevreleyen şiir ve ilim
kavramları üzerine de çok yönlü ve karşılaştırmalı bir
içerik malzemesi sunmaktadır. Üslûbu ise, akademik
bir çalışmanın gerektirdiği sorumluluklara bigâne
kalmak istemeyen, ama aynı zamanda akademik
dilin soğuk ikliminde bağışıklığını ve yumuşaklığını
korumaya çalışan bir sinenin ürünüdür.