Sana Hayret Yakışır

Bir zamanlar çocuktun, görürdün. Büyüdün, kör oldun. Sana bir çocuk dili gerek, "niçin'" diye soracak. Evvel zaman içinde çocuktun, sorardın. Büyüdün, unuttun. ooo Sen bir kovan olsan, arılar olsa gözlerin. Konuversen yıldızlara, aylara. Ak köpüklü dalgalara dokunsan. Tırmansan tepelere, dağlara. Hayret sedâsıyla okusan baharın şiirini. Ve yaldızlı kasidesini yazın. "Sana Hayret Yakışır" ağacından bir yapraktı bu, gördünüz... İnci dizileri gibi şiirli cümlelerle varlıkların özünü sorgulayan, dıştan bakılınca çirkin gibi görünen olaylarda bile güzellikler bulunduğunu sezdiren denemeler... Hayat sahnesinde birer bulut gölgesi hızıyla kayıp giden insan figürlerini, sanat aynasında yansıtarak belirgin kılan öyküler... Yaşantılarımızın satır araları gün yüzüne çıkartılıyor, birer düşünce konusu, birer duygu objesi yapılıyor. İnsanı evrenin orta yerine konumlandırma çabası seziliyor her yazıda. Evrendeki insanı ve insandaki evreni tanımlama, bir bakıma ruh zemininde yeniden üretme gayreti... Uzun söze ne gerek var, kitap anlatsın kendini... İyi okumalar...