Suç ve Ceza

Sefaletin doruğundan cinayetin bedeline uzanan yolda; suçun tanımı, suçlunun psikolojik savaşı, itirafın gerekçeleri, farklı yollarda yakalanan erdem mücadelesini, yazıldığı yıllarda Rusya'nın içinde bulunduğu sosyo-kültürel yapı içinde ele alındığında yerli yerine oturmuş kavramlar olarak görüyoruz. Zaten klasikleri yüzyıllar boyunca okutan sebeplerin başında bu geliyor. Olaylar farklı olsa da verilen mesajlar asırlar geçmiş olsa bile değişmiyor. Dostoyevski'nin eserleri içinde en önemlilerinden biri olan Suç ve Ceza, roman kahramanının, cinayet işleme psikolojisiyle hayatı sorgulaması ve insanlara bakış açısıyla başlıyor. Cinayeti işledikten sonra itirafa kadar uzanan yolda ise; iyilik, kötülük, aşk, dostluk, yardımlaşma, din, erdem ve sefaleti direk sorgulayan bir boyut içine giriyor. "İyi insanların rahat yaşayabilmesi için, kötü insanlar gerekiyorsa ölmelidir." diyor romanın kahramanı Raskolnikov. Cinayeti işledikten sonra kendisini suçlayamaması ve vicdan azabı duymamasının tek haklı gerekçesi bu. Mantığın yerini duygular aldığında ise olaylara bakış açısı tamamen değişiyor. Suç ve Ceza'nın yüzyıllardır en çok okunan klasikler arasında yer almasının en büyük sebebi, insanların her asırda karşılaştığı sorunlar ve soruların cevabını roman tadında bulmasından kaynaklanıyor olsa gerek. Bu özelliği ile gelecek kuşaklara da ulaşacak olan bu eser, hayatı sorgulayanların elinden düşüremeyeceği bir çalışmadır. (Arka Kapak)