Suç ve Ceza

Suç ve Ceza Dostoyevski'nin en bilinen, en çok okunan
romanı. Özünde bir polisiye roman, katilin kim olduğundan
çok cinayeti neden işlediği üzerine kurulmuş bir polisiye. İşin
tuhafı, bu sorunun cevabını ne katilin kendisi, ne yazar ne
de kitap üzerine yazan nice eleştirmen verebiliyor. Romanın
cazibesi de zaten düşündükçe psikolojik bir işkenceye, ama
aynı zamanda can alıcı sorularla okur açısından felsefi bir
sorgulamaya dönüşen bu muammadan geliyor: Her şey beş
parasız eski bir üniversite öğrencisinin bir tefeci kadının
kafasına indirdiği baltayla başladı.
Hazal Yalın'ın açıklayıcı notlarla desteklediği özenli çevirisi
Dostoyevski'nin, Turgenyev'in bir zamanlar taktığı lakapla o
Mahzun Yüzlü Şövalye'nin, muazzam bir belagat,
nüktedanlık ve hayal gücü yüklediği karakterleriyle, çağının
aydınlarına ve güncel tartışmalara nasıl yanıtlar ürettiğini de
ortaya koyuyor.
"Yalan, bütün diğer organizmalar karşısında biricik insani
ayrıcalık. Yalan söylersen hakikate erişirsin! Ben yalan
söylediğim için insanım. [...] Bana bir yalan söyle, ama
kendine has bir yalan söyle, seni şuracıkta öperim. Kendince
yalan söylemek, başkasının hakikatini söylemekten daha
bile iyidir; ilk durumda insan sınıfındansındır, ikincisinde ise
kuş!"