Suya Kanat

Serin Saat Travma, geçti. Karadaki.. Şehirde cinayet işleyen bir âmâ gibiydi. O sayfayı ben kopardım kökünden. O kanadı ben kırdım. Ruhumda tıslayan safran sarısı yırtığı dip yosunlarıyla, iyotla kendi kefenini tuzlar gibi ben yamadım. Dost olamam, dost kalamam.. Gözlerin ihaneti dalga dalga yayılırken ve koşar adım nefret bir elmacık kemiği gibi yüzüme çarparken.. Ağaçlara selâm veririm, ormana gülümserim. Gökyüzüne sükût eder, dağlara içlenirim. Ben ki, yalnız fener önlerinden deniz gülleri ve kestanelerinin kederine keder eklerim. Seferîyim.. Seferdeyim bir denizden bir başka denize, bir inciden diğerine... (Tanıtım Bülteninden)