Umutların Yeşil Kaldığı

Bencileyin bir Ayvalık sevdalısıdır Mehmet Mez. Akrabamdır, kuzenimdir. Yıllardır kozasında üreten ipekböceği gibi örmüştür şiirini. Aşkla, yaşama sevinciyle, gülen yüzüyle, kimi zaman önlenemez bir sızıyla dokumuştur. Çamlardan, denizden, günbatımlarından yansıyan ışık demetinin üstüne zaman zaman gündelik siyasetin isyan gölgesi düşse de mutluluğa çağıran şiirlerdir onunkiler; kitabın adında da söylediği gibi, umutların solmadığı, hep yeşil kaldığı şiirlerdir. Bunca şiiri şair sayılma iddiasıyla yazmamıştır Mehmet Mez. Yaşamından damıttıklarına, en hakiki olanı, yaşadığını, gördüğünü, gözlediğini, özlemini, sezgisini katıp kotarmıştır şiirlerini. Dünyaya şiirden bir iz bırakmak için... Hepsi bu.


Her tan vakti tutuşan uzun boy aynasından
Girince hemen sağda Girit'in olduğunu
Bir ben bilirdim evde
bir de sincap yavrusu
gerçi Safo heykeli biraz sola düşerdi
yemsiz balık avlardım bilhassa geceleri
Sedef kakmalı konsol
annemin çeyiziydi
konsol Rumca bilirdi
bundan çok emindim ben
Yoksa nasıl konuşsun konsolla teyzem
Uyku odasındaki eski ceviz dolapta
Ha keza bir prenses uyumaktaydı
Sadece ben bilirdim
bir de köpeğim Magi


Feyza Hepçilingirler