Üşüyorum

Muhsin Bey, göz kapaklarının isteksizliğine inat, yavaş yavaş açıp kapamaya başladı gözlerini. Halsiz bakışlarla etrafını gezinmeye koyuldu. Önce Erhan Beyle göz göze geldiler. Daha sonra da İsmaille... Diğer iki arkadaşlarında bir hareket yoktu. Yığılıp kalmışlardı mevt-alud başuçlarına. Muhsin Bey onların durumunu öğrenmek amacıyla eliyle onları işaret etti. Erhan Bey durumu anladığından yöneltilen soruyu olumsuzlarcasına başını yavaşça sağa sola salladı. Onları kaybetmişlerdi. Üşüyorum Bir gerçeğin hikâyesi