Uzun Lafın Kısas _{Hakan & Utku}

"... Bu sırada genç kızın körpe vücudu, "Bitkisel hayata girenler suni gübre vermeli" asprisiyle hunharca ve umarsızca ürperdi. Evet evet seviyordu... O, bu espirinin sahibini, Utku´yu seviyordu... Hemen yattığı yerden doğruldu, stüne rahatsız bir şeyler güymek için mutfağa girdi... Bu akşam sado-mazoşizmin doruklarına varacak, belki haftasonu orada kalacaktı... Genç kız Utuku´ya delicesine aşıktı ve hatta bu aşkı için San Mario fahri konsolosluğu teklifini gözü kapalı reddetmişti. Gözlerini açtığında ise iş işten geçmiş. San Marinolular gitmişti. Peki ama o, uğruna öz kedisini ezecek kadar sevdiği Utku onu seviyor muydu'!.. Hayır... Üstelik bunu o da biliyordu. Genç kız elinde yarısı henüz sürülmüş tereyağlı ekmeğiyle tek ayak üstünde beklerken içeri usulca giren Hakan´ı farketmedi bile... Hakan genç kızın kulağına aniden şu espiriyi fısıldıyıverdi; "Dost Meclisi, TBMM´den iyidir." Kısın vücudu geleneksel titremelerinden birine daha kapılmıştı işte... Her aynı zangır zangır titriyordu... Hakan, cebinden çıkardığı battaniyeyle genç kızın üzerini itinayla örttü. "Aman Allahım... Dizlerim bağı çözüldü..." diye inledi genç kız... Hakan "Bu kadarı da fazla" denecek bir çeviklikle atıldı; "Siz zahmet etmeyin, çözülen diz bağlarınızı ben bağlarım" Ev papatya taslarına dönmüştü, bir tane daha kopardı ve başladı. Hakan... Utku... Hakan... Utku... Hakan.. Utku... Hakan... Birinde Utku çıkıyorsa diğer seferinde mutlaka Hakan çıkıyordu....