Vuslat Yağmurları _{Bir Şehir Üşüdü İçimde Sensizlikten}

Bardaktan boşanırcasına rahmet yağıyordu bu aşka.Belki bu dünyada kavuşamamışlardı. Ancak bu
yağan yağmurlar vuslatın habercisiydi. Vuslat değmişti artık yüreklere, bir yağmur serinliğinde
yıkanıyordu tüm günahlar. Bu dünyanın riyası bu dünyada kalmıştı. Zaman ve mekân üstü olan bir
aşka Hakkın eli değmişti.Ondan gelen davete hiç hayır demek olur muydu?Kavuşmak olmasa dünyada
ki göçün adı vuslatkonur muydu?