Yürek ki Serpa Bir Hüzün

Burada insanların sesleri yok Evlerde resmi yaşanıyor aşklar Damga pulla süslü senetler çerçeveli Sen ki sesimi öğretensin bana Sen ki aşkın çığlık gibi İnsanı hesapsız kılan yanını Bilsen nasıl arıyorum sesini Çölü buz ülkede güneş vahası Mektubunda; nasılsın Uslanmaz çocuğum diyorsun Anımsar mısın bilmiyorum O şiiri tozarken çok sarhoştuk Sultanahmet'te bir bankta Birbiriyle öpüşürken gözyaşlarımız Bağıra çağıra birlikte okumuştuk Ne demişti Cemal abi Keşke yalnız bunun için sevseydim seni (Arka Kapak'tan)