Zehra _{Aşkın Peşinde Bir Ömür...}

Aldım Zehra'nın resmini odamda baş köşeye astım. Yemin ediyorum duvar o an gülmeye başladı. Geçtim karşısındaki koltuğa oturdum. Saatlerce seyrettim. Hareket etmeden baktım, baktım, baktım.

Diğer yandan şiirler yazmaya devam ediyordum. Zehra'nın tablosunu ilk defa indirdim duvardan. Yüzüne bakacak yüzüm yoktu çünkü. Tablonun arkasını çevirdim. Öyle astım duvara, tablonun arkasında benim Zehra'ya yazmış olduğum şiir vardı;

Ve tanrı altı günde yarattı bütün kainatı
Yedinci gününü sana ayırdı.
Durdu...
Düşündü tanrı
Onca yeşilin bir anlamı olmalıydı
Ve tanrı gözlerini yarattı...