Sarkaç

Davut Bey'le Sâfinaz Hanım'ın kızı Süheyla; bütün hülyalarını, mutlu
sayılması gereken bir aile evinin bahçesinden derlemiş olan ben,
çocuklarımın büyüyünce okumaları için yazıyorum. Şimdi ak kâğıt üstüne
geçmişi çağırırken, babamın özenle yetiştirdiği çiçeklerin kokuları burnuma
geliyor. Gözyaşı kanalcıklarımda bir karıncalanma var. İnsanın bir özlemle
burnunun direklerinin sızlaması herhalde böyle bir şey olmalı.