Sürgün

İnsanlık ta Adem´den bu yana Kıvrandı durdu sonsuzluğun yankısıyla Dünyaya mahkum edilmişti artık Sürgün sancısıyla Rüzgarları tanıdı önce Toprağı, güneşi ve ayı Kendinde olanı bildi sonra Aşkı ve acıyı İnsan... Bir damla kan Binlerce endişe İnsan... Arştan da yüce Hayvandan aşağı Sorma... Özünde.