Dinsel Söylemin Eleştirisi

Taraftarlarinca ´uyanis´ adi verilen Islami yükselis olgusu, farkli uzmanlik alanlarindan ve farkli görüslerden birçok akademisyen ve arastirmacinin ilgisini çekmektedir. Buna bagli olarak, konuya yaklasim biçimleri ve ulasilan sonuçlar da farklilik arz etmekte, hatta zaman zaman ´yorum´ ile ´temellendirme´ birbirine karismaktadir. Bu kitap, konu hakkindaki akademik arastirmalarin neler oldugunu ortaya koymaktan çok, ana yönelislere isaret etmektedir. Bu yönelislerin ilki ve en fazla öne çikani, Ezher´de ve genel olarak ´dinsel muhalefet´ kategorisinde görülen bazi din adamlarinda ifadesini bulan, devletin resmî dinsel kurumunun yönelisidir. Ikinci yönelis ise, söz konusu olguyu, Amerika-Avrupa bagimliligini ve hegemonyasini reddeden yeni bir durumun uygar bir ifadesi olarak ele alir. Bu yöneliste, çogunlukla bir köseye çekilme, içe kapanma ve kendi kendine yeterli olmaya dayali bir ´özgürlük´ anlayisi benimsenmistir. Üçüncü yönelis, ne dinsel gelisim hareketinin bir ürünüdür, ne de sadece buna gösterilen bir reaksiyondan ibarettir; aksine, modern düsünce sistemimizde yer almasina karsin, kökü oldukça eskiye dayanan bir akimdir. Bu kitap, tam bir ilmî, elestirel ve analitik üslûp içerisinde, mutlak dinsel hakikate yalnizca kendisinin sahip oldugunu zanneden, hatta Allah adina konusma iddiasinda olan dinsel söylemin ardinda gizli kalanlari ortaya çikarmayi hedeflemistir.